Urodził się 1 czerwca 1915 r. w Warszawie, w rodzinie inteligenckiej. Wychował się w Warszawie, ale wiele czasu spędzał również w majątku wuja - Druchowie koło Płocka. Od 1927 r. uczęszczał do Gimnazjum im. T. Czackiego w Warszawie.
    W latach 1933-35 współredagował międzyszkolne pismo literackie „Kuźnia Młodych”. Jego debiutancki tomik poetycki „Powrót Andersena” został wydany w niewielkim nakładzie w 1937 roku. Od 1936 r. rozpoczął studia polonistyczne na Uniwersytecie Warszawskim.    Podczas II wojny światowej współpracował z Armią Krajową, uczestniczył w Powstaniu Warszawskim. W r. 1945 podjął naukę w Seminarium Duchownym w Warszawie. Święcenia kapłańskie przyjął

4 lipca 1948 r., po czym przez 3 lata pracował jako wikary w parafii Żbików koło Pruszkowa. Tam rozpoczął swoją działalność katechetyczną.
    W 1952 roku powrócił do Warszawy, gdzie był wikariuszem w kilku parafiach.

Od 1952 roku  drukował swoje wiersze w „Tygodniku Powszechnym”.  Pierwszy powojenny tomik zatytułowany „Wiersze” został wydany w r. 1959, a jego autora mianowano rektorem kościoła sióstr Wizytek przy Krakowskim Przedmieściu. W tym kościele prowadził również duszpasterstwo dzieci oraz był spowiednikiem chorych w szpitalach.
    Kolejny tomik „Znaki ufności” ukazał się dopiero po 11 latach, w Szwajcarii. Lata 80-te przyniosły publikację 4 nowych tomów, w tym tak znanych jak „Niebieskie okulary”, „Który stwarzasz jagody” i „Nie przyszedłem pana nawracać”. Lata 90-te przyniosły ogromny wzrost popularności twórczości księdza-poety.
Ks. Jan Twardowski zmarł w Warszawie 18 stycznia 2006 roku. Jego grób znajduje się w Świątyni Opatrzności Bożej w Wilanowie.
Poezja ks. Twardowskiego jest chętnie czytana, gdyż uczy mądrej wiary, wielkiego optymizmu, wrażliwości, szacunku dla ludzi i świata przyrody, a przede wszystkim miłości.